K. Michel
De toon van de poëzie van K. Michel is in de loop van de jaren veranderd. Iets van de hem kenmerkende gecalculeerde naïviteit is er nog wel in te horen. Maar over het geheel genomen is hij bedachtzamer geworden, harder. De toestand van Michels figuren is te omschrijven als kennistheoretische claustrofobie. Hoe die ontwikkeling heeft plaats gevonden laat Groenewegen zien in 'Om jezelf op te vangen'.

 

terug naar schuimen langs de vloedlijn