|
|
K.
Michel
De toon
van de poëzie van K. Michel is in de loop van de jaren veranderd. Iets van de
hem kenmerkende gecalculeerde naïviteit is er nog wel in te horen. Maar over het
geheel genomen is hij bedachtzamer geworden, harder. De toestand van Michels
figuren is te omschrijven als kennistheoretische claustrofobie. Hoe die
ontwikkeling heeft plaats gevonden laat Groenewegen zien in 'Om jezelf op te
vangen'.
terug naar schuimen langs de vloedlijn