Nachoem M. Wijnberg
Je kunt de poëzie van Nachoem M. Wijnberg karakteriseren als legendarische poëzie. Alleen de vaste coördinaten die een legende betekenis verlenen, is verdwenen. Dat zet de wereld op zijn kop. Het legendarische vertellen moet nu zijn eigen betekenis ontwerpen. Je kunt de poëzie van Wijnberg ook vanuit een ander perspectief bekijken. Je kunt het plaatsen naast de rationele mystiek van de joodse filosoof Maimonides. Het vertoont dan een verrassende eenheid, in de verscheidenheid van een welhaast aan de talmoed geschoold tekstconglomeraat. In het essay 'Brede maan - donkerschaal - wet'  kiest Groenewegen voor voor beide benaderingen. Als toetje voegt hij een indringende beschouwing toe over Wijnbergs roman De joden. Dat alles in Schuimen langs de vloedlijn.

terug naar schuimen langs de vloedlijn