|
|
verdwijnen
wie zo loopt zal verdwijnen. het bos is een onderkomen. in het verborgene neemt het gewillig aan en het geeft niets aan de openbaarheid prijs. je zult er blijven. je zult in de gangen onder bomen verdwalen. je zou dan stil moeten houden en ontwortelen. dan heb je haast gekregen, snel bewegen en maar langzaam vooruit komen. het zijn er veel en wie ging is altijd te laat gegaan. je zou je kunnen troosten, die bleven verstikten zich mettertijd in de vernauwende ruimtes. een snuiven komt langs de laatste lijnen van het licht dichterbij. het knagen nadert. je trekt je bovenlip op tegen het donker. het hijgen. een grauwen. jouw afscheid van de angst. iets wat op een gevecht lijkt. het gemolde lichaam. het koude bloed in de keel. zo zul je dit pad aflopen. nee, ik zie je huppelen, achter een vlinder aan die ik niet meer zie, fladderende citroenvlinder die blijvend uit mijn zicht verdwijnt.